ANG TALAMBUHAY NG ISANG KENJIVA :))



ako ito nung 1st birthday ko

Bago ko simulan ang paglalahad na ito nais ko munang magbigay ng konting impormasyon tungkol sakin .Ang ibinigay na pangalan sa akin ng aking ina ay Kenjiva at Quiaño ang ginagamit kong apelyido.Apelyido ito ng aking butihing ina.Violeta Quiaño ang kanyang pangalan Erlinda Esguerra naman ang sa aking lola.Tatlo kameng magkakapatid si Kim Gayel Quiaño at Rowena Quiaño.ipinanganak ako noong ika-18 ng Hulyo taong 1995.Ngayon ako ay 15 taong gulang na.Sa labinlimang taon ng pagkabuhay ko  sa mundong ito,sobrang dame ko ng karanasan.Noong bata pa ako , ng pumasok sa eskwela hanggang magtatapos na ang sekondarya ko ngayon.

kasama ko ang aking tita!

Nabuhay ako ngayon  na hindi nakasama ni minsan  ang aking ama sa totoo lamang ay ni pangalan niya ay hindi ko alam.Alam kong karapatan kong malaman pero ni m,ansan hindi ko sinubukang Itanong sa aking ina.Ako kasi yung tipo ng taong mababaw ang luha siguro hindi halata dahil sobra akong masayahin.Gusto ko mang malaman pero mas mabuting mag intay na lamang ako ng tamang panahon.Ako po ay isang half-singaporean, Singaporean ang aking ama Kaya siguro  wala akong lakas ng loob para magtanong pa ay dahil wala din naman siguro dito. Malungkot na hindi ko sya kilala pero Masaya naman ako kasi alam kong maraming nagmamahal sa akin dito. Minsan nga naiisip kong  hindi kumpleto ang aking pagatao dahil ang taong naging dahilan sa aking pagkabuhay ay hindi ko makasama at hindi ko kilala.

birthday ito ng aking kapatid na bunso!

Noong bata pa ako ,ako’y parang tomboy mas marami akong kaibigang lalake kesa babae dahil sa totoo lang mas trip ko pa ang laro ng lalake.Mas nag eenjoy ako sa larong sikyo,patintero,habulang taya,sipa,sipa-bola,paltok-bola,taguan,paltok –lata,tumbang preso,at marami pang iba.Mas gusto ko pa ito kesa sa paglalaro ng Barbie,manika,make-up make-upan,sumayaw,bahay-bahyan at kung ano-ano pa.Lumaki ako sa Cornista Subd. At aminado ako na isa ako sa mga “batang kalye” sa aming lugar pero dahil sa wala akong pakeelam sa sasabihin ng kapitbahay at lalong lalo na ni mama dahil para sa akin mas mabuting mapalo ako dahil sa pag lalaro at hind sa dahilan hindi ako nagging masaya.Halos umikot ang mundo ko sa buong araw na paglalaro.Uuwi lang ako pag kakaen na at liligo.Ang araw ko ay nagugugol sa mga walang kwentang bagay dahil bata pa ako at para sa akin ito na ang bagay na pinakamakabuluhan sa lahat at hindi kumpleto ang araw ko kapag di ako nakakalaro.Naranasan ko ng sumama sa libot , kumuha ng handa  at mag doble doble pa kahit na mapagalitan dahil bata talaga ako at hindi ako marunong mapahiya.Hindi man ako lumaking mayaman pero kahit papaano’y nagging Masaya naman ako sa buhay na aking kinalakihan.

Pumasok ako ng elementary sa mababang paaralan ng San Roque Elementary School  5 taon pa lamang ako noon ayaw akong tanggpin dahil bata pa daw ako kaylangan ko daw munang mag kinder.Pinagpilitan lang ni mama at sinabi nyang kahit saling pusa lamang ako ngunit, sa kabila noon pumasa at sinabitan bilang isang mabuting estudyante.Kahit ako’y bago pa lamang sa elementary marame na akong naranasan at kaibigan siguro dahil talaga madaldal ako at iyon ang charm ko para makahanap ng kaibigan. 

Ito ang mga kababata kong pinsan..

Hindi talaga ako nauubusan ng kwento kahit pa kung minsan pati mga personal na problema naoobahagi ko din sa aking mga kaibigan.



ito ang aking mga tita at lola..

Sa aking pagtatapos na iyon sobrang saya ko kasi alam ko na dahil nga sa swerte ako nakatapos ako nang elementary.Nag aral talaga ako ng mabuti noon dahil sa takot ko sa aking ina.Parati nyang sinasabe sa akin na pag hindi daw ako nag aral ng mabuti papahintuin nya daw ako.Habang tumatagal tumatanim na din sa aking isipan na maswerte ako at nakakapag aral ako.

Bagong kabanata naman ng aking buhay ang hinarap ng magin sekondarya na ako. Pumasok ako sa Del Remedio Natinal High School dahil malapit lang sa amin iyon. Masaya din nman ang buhay kahit umpisay wala akong ka close.Dahil ang mga kaklase ko ay magkakakilala na. Hindi ko nga alam kung dapat ba akong matuwa kasi malapit lang sa amin iyon.Sa sobrang lapit sa amin kahit si mama nakakapunta doon kahit minu-minuto pa.pakiramdam ko nga ay bantay-sarado ako noon.Masaya din naman sa Del Remedio yun nga lang siguro dahil hind lang talaga ako nababagay.Marami ding mga program sa skul na iyon at magagaling din naman ang mga guro.Ewan ko lang nga kung bakit wala akong natutunan tsaka wala ding masyadong pogi kaya di nakakainspired pumasok.JOKE LANG !! nag paalam na ako sa nga date kong kaibigan dahil sinabe ko na akoy lilipat na ng skul  masaya silang kasama at mga tunay na kaibigan.Sobrang masayahin pati madameng trip.Nang 2^nd year na ako napatira ako sa tito ko ,kapatid ni mama.Kaya nga heto ako napapasok sa Col. Lauro D. Dizon Memorial Natinal High School.wala akong ni isa amang idea kung ano ang magiging buhay ko nang pumasok ako dito.Nung second yeary C ang aking section dahil na din siguro late ang aking enroll.Hindi naman din ako Op kasi may mga kakilala ako yung mga classmate ko ng elementary.Hindi ko sila naging kabigan pero may mga pumalit na bago.Mga transferee din sila kaya naging close ko.Naging kasama ko Sali sa pagtambay,kumaen,at pag papakasaya.naging mabuti naman yung pag aaral ko dahil siguro inspirado at nagbunga naman ito. Nung 3^rd year naging A na ang section ko at yun lang naman ang gusto ko buti napagbigyan at naka experience makakilala ng bagong kaibigan.kahit na bagong pakikisama  nagawa kong makisama at nakatagpo ng mag tunay na kaibigan.Nang pumasok ako dito nag bago ang pananaw ko sa buhay.kahit na sobrang init at nag dulot ng pag kaitim ko sobrang enjoy naman kaya di din nakakapagsisi.Mas madameng activities sa skul  mas madame akong natutuhang bagay at lalaong nahubog ang aking pagkatao.Mas madameng naencounter na problema pero syempre nalampasan ko at hindi lang talaga lageng puro sarap.Alam ko na ngayon may sasarap pa sa pagiging elementary at ito na nga ito.Ang buhay ko ngayon!!Nasabi ko na mas nahuhubog ang aking natutunan.Minsan binabalik balikan ko pa din ang buhay ko date at napapangite ko sa dameng masasayang alaala na iyon.Ngayong malapi na ang pagtatapos ko, namen siguro may bagong magbubukas na bagong kabanata ng aking buhay.Sana malampsan ko ang mga problema na yon.madame akong mamimiss sa skul na ito ang aking mga guro,kaibigan,kakilala mga taong nag papasaya sa akin.Mababaw lang naman ang kaligayahan ko sapat na sa akin ang mahal ako at Masaya na ako don.Masaya ako na ditto matatapos ang high school life ko.Dito ko kasi nakilala ang unang taong kabertday ko at kahit papaanoy naging bahagi na say ng aking buhay.Hanggang ngayon di pa din kame marangya pero Masaya na ako kasi di nila ako iniiwan at dinadamayan hindi man pinansyal pero ayos na din.





Yun lamang ,hindi man gaanong maliwanag  pero sana sa pagbabasa niyo nakilala nyo si Kenjiva na hindi man maganda ,mayaman pero astig.JOKE LANG!! SALAMAT PO  ..











♥i'm  jiva and this is my story ♥