.Ang Talambuhay ng isang Jelyn Joy Llorico Llagas.

Nung bata pa lang ako.



Ako at ang ninang ko.

      

                                                                   

                Ako si Jelyn Joy Llorico Llagas. Ipinanganak noong Enero 30, 1995 sa Ospital ng San Pablo City.Habang ako ay ipiagbubuntis ng aking ina, sila ay nakatira pa noon sa Bagong Silang. At lumipat na dito sa San Pablo City para magsimula ng panibagong buhay. Madalas akong tawaging jelyn,jelyntot,lagas,inday,at marami pang iba. Ninang ko ang nagbigay ng pangalan ko sa akin. Ang aking mga magulang ay sina Arieste Revilleza Llagas at Virginia Llorico llagas. Kami ay tatlong magkakapatid. Ang panganay sa amin ay si Jamaica L. Llagas. Ngayon, siya ay nasa kolehiyo na. Ang kanyang kinuhang kurso ay nursing dahil ito ang nakahiligan niya nung kami ay mga bata pa lamang. Ako ang sumunod sa kanya at ako ngayon ay malapit ng magtapos ng haiskul. Ang bunso ko naming kapatid ay si Jamilyn L. Llagas. Medyo malaki ang agwat n gaming edad dahil siya ngaun ay siyam na taong gulang pa lamang at nasa ikaapat pa lamang na baitang.



Ito ang aking ama.



                                                                                                       

                                                                   



Kaming magkakapatid.



                           

                         Noong ako ay bata pa lamang, mahirap pa ang aming buhay. Wala kaming sariling bahay at kami ay nakikitira lamang sa mga kamaq-anak na aking ama. Marami ang nag-alaga sa akin noong ako ay bata pa lamang. Sinabi sa akin ng aking ina na palagi daw may nanghihiram sa akin na mga kapit-bahay nila noon dahil gusto daw akong alagaan ng mga ito at dahil natutuwa daw ang mga ito sa akin. Minsan pa nga daw ay palagi akong hinahanap ng aking lolo kaya agad itong napunta sa amin. Binubuhat daw ako nito kahit ito ay lasing at palagi akong itinatakbo sa labas ng aming bahay kaya’t palaging nakasunod ang aking ina kapag ako ay kinukuha nito dahil siya daw ay natatakot at baka kung anung mangyari.

Nung nakatapos na ako ng kinder.

                     

                          Noong ako ay kinder na, lumipat kami ng tirahan dahil marami ng nakatira sa bahay na aming tinitirahan. Tatlong pamilya kaming nakatira doon kaya’t napilitan ang mga magulang ko na mangupahan. Malapit lang ang pinapasukan ko noon sa aming bahay kung kaya’t hindi nahihirapan ang aking mga magulang sa paghahatid at pagsundo sa akin. Noong ako ay nagsisimula pa lamang sa pagpasok, takot akong makipag-usap sa ibang bata dahil hindi ako sanay na makihalubilo sa ibang tao. Ngunit nagawa ko rin naming makisama sa iba nung tumagal na. Sa nilipatan naming bahay, katabi nito ang bahay ng mga kinakapatid ko. Palagi akong nasa kanila at kung minsan ay inaabot ako ditto ng gabing-gabi dahil masiyado akong nawiwili sa paglalaro. Gustong-gusto kong palaging nasa kanila dahil malaki ang kanilang bahay at dahil marami silang mga laruan. Masiyado akong pakialamera noon pag ako ay nasa kanila. Minsan ay may nakita akong mga shell ng itlog sa may lababo nila. Kinuha ko ang mga ito at itinapon ko sa kanal. Hindi ko alam na kailangan pala ito ng isa kong kinakapatid dahil gagamitin pala niya ito para sa kanyang proyekto. Napagalitan ako noon at ako ay nahihiya ng pumunta sa kanila dhil sa nagawa kong ito. Hindi nagtagal at bumalik na ulit kami sa dati naming tirahan. Nagkatrabaho na noon ang aking ama bilang konsehal sa aming barangay. Ang ina ko naman noon ay nagtitinda ng inihaw sa may kalsada.

                         Bilang isang bata, madami akong bagay na ginawa noon sapagkat ako ay masiyadong “curious” sa mga ito. Minsan kumain ako ng orange. Ako ay nabanguhan sa balat nito kung kaya’t inilagay ko ang mga ito sa ilong ko. Buti na lamang at napansin ito ng tiya ko at agad na tiningnan kung anung meron sa aking ilong. Natanggal naman niya ito lahat at ako ay napagalitan niya. Pagkatapos nito, buto naman ng dalandan ang nilagay ko at sa tenga ko naman ito inilagay(haha). May nakakita sa akin noon at ako ay sinuway nito agad at sinabing hindi ko daw ito dapat ilagay sa tenga ko sapagkat baka daw kung anung nangyari at baka daw bumara ito ditto. Madalas din akong nanghuhuli noon ng butiki dahil natutuwa ako sa mga ito. Pinapakawalan ko din naman agad pagkatapos ko silang hulihin. Naqawa ko ding mag-opera ng daga noon. (Yuck! haha)

                        Masasabi kong mahirap talaga ang buhay namin noon dahil hindi naman sapat ang kinikita ng aking mga magulang. Madalas silang nangungutang ng pera o kaya ng makakain sa katabi naming tindahan dahil wala talaga silang maipakain sa amin. Kahit sa pang-bili lamang ng aming mga damit at gamit sa eskwelahan ay inuutang pa nila. Kapag binibigyan ako ni mama o kaya ni papa ng oiso ay natutuwa na agad ako at pupunta na agad sa tindahan para bumili ng lollipop o kung anumang candy na magustuhan ko. Ang madalas naming laruin noon ng mga kaibigan ko ay bahay-bahayan,lutu-lutuan,taguan,takutan at kunq anu-anu pa. Kung minsan naman ay si papa ang nagiging kalaro naming ng ate ko. Palagi niyang sinusuot ang daster ng mama ko tapos ay naglalagay din siya ng “mena” sa kanyang muka. Putting-puti ang muka ni papa kung kaya’t natatakot kami sa kanya. Hinahabol niya kami kaya kami naman ay unahan na sa pagtakbo at kung minsan ay nadadapa pa. pag kami ay nahuli ni papa, sigaw na kami ni ate ng napakalakas(hahaha). Naging matatakutin kami nung kami ay bata pa lamang dahil palagi kaming kinukwentuhan ng aking papa ng mga naranasan niya nung sya ay bata pa lamang. Hindi kami kailanman nagawang pagbuhatan ng kamay ni papa kung kaya’y iba ang nagging pagmamahal ko sa kanya.

                          Nagkaroon kami noon ng alagang aso. Mula pa nung bata kami ay alaga na siya ng aking papa. Itinuturing na din niya ito bilang anak at bilang kapatid na din namin. Kahit nga sa pagkain ay kasalo ito ni papa. Mahal na mahal namin ang asong ito dahil naging kalaro namin siya ng ate ko. Minsan ay nagkasakit na ito dahil sa sobrang katandaan. Umalis kami noon ng tatlong araw at kailangan namin siyang iwanan dito. Pagkabalik namin, naabutan na lamang namin siyang nahihirapan na at hindi na nito magawang makatayo o malakad man lang. Kaagad itong nilapitan ni papa at hinimas ang ulo at ang katawan nito. Ilang oras lang din at namatay na din ito. Hindi napigilan ng aking ama na mapaiyak dahil sobra niya itong minahal. Kahit kami ay umiyak din noon.  Marahil ay inintay lang kami nito bago siya mamatay. Inilibing ito ng papa ko sa tapat ng aming bahay. Mula noon ay hindi na kami nagkaroon ng alaga.

                       Nang ako ay magsimula ng pumasok sa unang baitang, natatakot ako kapag iniiwanan na ako ng aking papa sa aming silid dahil natatakot ako noon sa aking guro. Naaalala ko noon na sa tuwing kami ay pababasahin, ako ay palaging kinakabahan sapagkat hindi na ako masiyadong magaling magbasa. Dito ko rin nakilala ang first crush ko(hahaha! Ang kire ii). Palagi kami nitong magkasama at kung minsan ay palagi pa kaming magkalaro. Masaya ako kapag magkasama kami pero lumipat siya noon ng ibang paaralan kung kaya’t hindi ko na siya nakita pang muli. Ako ay madaldal nung ako ay bata pa kaya’t nunh minsan ay napagalitan ako ng aking guro at pinatayo ako nito sa unahan ng aming klase at sinabi niya na hindi daw ako pwedeng umalis doon hangga’t wala siyang sinasabi. Para ako ay kaniyang paupuin, nagkalat ako ng chalk sa aming sahig. Nakita ito n gaming guro at ako ay napagalitan na naman niya pero ako ay pinaupo na niya. Naranasan ko din dito ang makipag-away. Nakaaway ko ang isang estudyante na katabi n gaming silid. Nagalit siya sa akin dahil nakita niya akong nakatingin sa kanya tapos inasar ko pa siya kaya naman sinabunutan ako nito at nauwi sa pag-aaway sa tapat ng aming silid. Wala an gaming mga guro noon dahil merong meeting ang mga guro. Umiyak ako noon dahil ang sakit ng sabunot niya sa akin. Isinumbong ko siya sa kanyang guro at siya ay napagalitan nito. Tuwang-tuwa ako dahil kitang-kita ko habang siya ay pinapagalitan. Masasabi kong ako ay isang malditang bata noon pero nabao ko naman ito at hindi na naulit ang pakikipag-away ko. Naging makaibigan naman kami nung aking nakaaway dahil humingi ako ng tawad sa kanya. Alam ko naman kasing ako ang may asalanan kaya humingi ako ng tawad sa kanya. Naging Model Pupil ako noon sa amin dahil paborito ako ng aming guro. Sinabitan ako ng medalya at tuwang-tuwa ang mga magulang ko dahil dito.

                      Noon namang ako ay nasa ikalawang baitang na, naging paborito na naman ako ng aking guro noon at ako ang kanyang pinagkakatiwalaan. Kapag wala siya, ako ang inuutusan niya para magbantay sa aking mga kaklase. Taga-lista ako noon ng maiingay dahil ayun ang ipinagbibilin niyang gawin ko.

                      Sa ikatlong baitang naman, naging mahilig ako sa pagsasayaw. Kapag may mga okasyon, ako at ang aking ibang kaklase ay palaging nagbubuo ng sayaw para magkaroon naman ng konting kasiyahan. Tuwing tanghali, lagi kaming naglalaro ng “sikyo” sa tapat n gaming klase. Napapagalitan tuloy kami ng aming guro.

                      Sa ikaapat naman na baitang, naging masikap ako sa aking pag-aaral kung kaya’t palagi akong nangunguna sa aming klase. Palagi akong Top1 noon. Ako din ang naging secretary sa aming section noon kaya ako lagi ang taga-sulat n gaming guro. Palagi din akong nauutusan na maglista ng mga maiingay kapag siya ay may kailangang puntahan o asikasuhin. Naging tagapalo din ako noon. Pinapalo ko ng stick sa kamay ang mga kaklase kong napapalista para naman sila ay matuto. Kapag Christmas party, ako din ang nag-aasikaso ng aming mga gagawin. Ako ang nagawa ng mga palaro at ako din ang nabili ng mga papremyo para sa mga mananalo. Ako din ang napili ng aming guro para maging Model Pupil kunha kaya’t nasabitan na naman ako ng medalya.

                   Noong nasa ikalimang baitang naman ako, medyo nahirapan na ako dahil naging mataas na ang aking seksyon at hindi ko na nagawang manguna sa aming klase. Naging Top8 na lang ako noon pero ayus lang un sa akin dahil alam ko namang ginawa ko ang lahat ng makakaya ko. Naaalala ko noon habang ako ay nagsusulat sa pisara, hinila ng aking guro ang aking jogging pants kung kaya’t nakita ng iba kung mga kaklase ang aking underwear at sila ay nagtawanan. Buti na lang at kulay pink ang suot kung underwear noon dahil ang gusto ng guro naming ay palaging pink ang suot na underwear.

                  Dito ko nakilala ang mga naging tunay kung kaibigan. Sila ay sina Gladys,Maricris,at Rañella. Masaya ako dahil nakilala ko sila at dahil dumating sila sa buhay ko.

                 Noong ako ay nasa ikaanim na baitang na, nagkaroon ng pagkakataon ang aking ama para makapagtrabaho sa ibang bansa. Nakapunta siya sa South korea at malaki ang naitulong nito sa aming pamilya. Hindi nagtagal ay nagkaroon naman ng malubhang karamdaman ang aking panganay na kapatid. Nagkaroon siya ng komplikasyon sa kidney kaya’t naging mabigat itong problema para sa aming pamilya. Mabuti na lamang at nakaalis na noon si papa. Kung hindi, baka nawalan na ako ng panganay na kapatid dahil wala naman kaming pampapagamot sa kanya. Palaging iniluluwas ang aking kapatid sa maynila upang doon magpagamot. Malaki ang nagastos ng aking mga magulang para sa kanyang pampagamot dahil madaming proseso ang ginawa sa kanya ng mga ito. Naaawa ako noon sa ate ko dahil kitang-kita ko kung paano siya pinahirapan ng kanyang karamdaman. Malaki ang utang na loob naming sa Panginoon dahil hindi niya pinabayaan ang kapatid ko.

                   Noong graduation naming ng grade 6, naging malungkot ito para sa amin at siyempre para sa aming magkakaibigan. Magkakahiwa-hiwalay na kasi kami pero hindi naman talaga ito maiiwasan at kailangan din naman naming makakilala ng iba pang mga tao para maging bahagi n gaming buhay. Alam naman naming magkikita-kita pa din kami pero siyempre mag-iiba na ang pakikitungo naming sa bawat isa. Maaaring hindi na rin magpansinan minsan kasi nakakahiya na o nakakailang na din na magbatian.

Litrato nung aming graduation.

                  Ang buhay haiskul para sa akin ay napakasaya. Dito ko naranasan ang iba’t-ibang bagay na lalo pang nagpaganda ng aking buhay. Halimbawa na nito ay pakikilahok sa aming field demo,ang paglaban namin para sa pagsasadula ng Ibong Adarna nung 1^st year, paglaban sa nutri  jingle,paglaban sa Florante at laura nung 2^nd year,pagsali sa mini Olympics ngayong 4^th year,pagsali sa js nung 3^rd at ngayong 4^th year at madami pang iba. Dito ko din nakilala ang mga naging kaibigan ko hanggang ngayon. Sila ay sina Elaine,Reychelle,Sharmaine,Shiara,Anjanette,at Jazzy. Masasabi kong kung wala sila, hindi magiging ganito kaganda ang mga nangyari sa akin. Mula 1^st hanggang 4^th year ay magkakaklase kaming magkakaibigan. Kami ay kabilang sa pangkat A. Halos kami din ang magkakaramay kapag may pinagdadaanang mabigat na problema ang bawat isa sa amin. 

                                                           
<>

<>

<>

kuha nung aming JSprom.

 

Ako ngayong 16 years old.

                                                                  

                 Marami akong pangarap na gusto kung matupad. Pero simple lag talaga ang gusto ko. Ito ay ang maiahon ko ang aking pamilya sa kahirapan at ang mabigyan sila ng magandang buhay. Nais ko lamang na masuklian ang mga paghihirap na kanilang ginawa para sa aming magkakapatid. Kaya hindi ako susuko hangga’t hindi ko ito nagagawa.

                    Hanggang dito na lamang ang aking talambuhay J .